Câmbios nos Espacios de Xogo ó Longo do Camino de Santiago

O presente estudioso é a consecuencia do traballo de investigación desenvolvido, durante o curso 1997-98 e parte do 1998-99, por un grupo de profesores e licenciados en Educación física do INEFde Galicia, dentro dunha lina de investigación sobre cultura e deporte. O obxectivo consistiu en relacionar un espacio cultural e antropolóxico, o Camino de Santiago rota que poderia ser turística - deportiva e Patrimônioda Humanidade, con o fenômeno do xogo e do deporte. A hipótese que no primeiro momento foi manexada consistiu en descubrir si, nas rexións polas que descorre o camino "francês" os xogos son comuns ou pola contra están marcados polas conseguintes diferencias sociais, culturais e econômicas. A metodoloxía se levou a cabo seguindo os seguintes pasos: realización e pase de enquisas ó longo de todo o percorrido (832). Entrevistas discrecionais (38) a anciáns, nenos e persoeiros relacionados coa cultura das diversas localidades. Entrevistas (8) a persoas moi sinaladas pólos seus conecementos sobre o tema. Revisión bibliográfica sobre o Camino e sobre os espacios de xogo. Por último, todos os integrantes do equipo levamos un caderno de campo. Aproveitamos as fines de semana para a realización de saídas cortas e os períodos vacacionais para realizar traxectos longos. As conclusións se poden resumir afirmando que nos médios rurais perviven modos de xogo chamados tradicionais e que os seus espacios varían segundo a xeografia, a economia, os médios de producción (cultivos, etc.) e o seu modo de entender a cultura. Nos médios urbanos presentase, sen embargo, unha uniformidade absoluta nos espacios ou modelos de instalacións adicados ó xogo e ós deportes, son espacios marcados pola racionalidade econômica e o mercantilismo.